Weima został poproszony przez Bena czy nie zająłby się jego gołębiami, a mianowicie jedną z samic. Wydaje mi się, że miała numer 770. Ben zakochał się w niej, czuł się jak mały chłopiec gdy zakochiwał się w samicy o sprężystych mięśniach, elastycznym ciele i bujnym upierzeniu. Udowodniła ona swoją wartość zajmując 2 miejsce w wyścigu Oshawa Gold Bond (Bill i Dan zajęli wtedy 1 miejsce) w 2015 roku. Zapytałem o pochodzenie tej samicy, na co Bill Weima włączając się do rozmowy krótko rzucił „to Queen L od Jelle Roziers”. Na ten moment nazwisko Roziers nic mi nie mówiło, lecz Queen L wywołała u mnie coś czego nie potrafiłem opisać. Opowiedziałem o wszystkim Big Andy`iemu i usłyszałem „Silvio, ty się już starzejesz. Nie pamiętasz że Queen L i Roziers są w książce która wydawałeś?”. Tego samego wieczora zajrzałem do swoich archiwów, i rzeczywiście znalazłem rozkładówkę którą wydawałem w połowie 2010 roku o nazwie Queen L. W tej rozkładówce znalazły się 3 ptaki „Brooklyn”, „Havana” oraz „Bloomie” jak również zdjęcie Jelle Roziers razem z dziadkiem August`em i jego ojcem Paul`em. W owej rozkładówce znalazła się 6-letnia Queen L której powinienem poświęcić wiele więcej czasu jako „facet od gołębi”, lecz w tamtej chwili byłem „wydawcą książek” który był całkowicie przejęty skończeniem książki. W skrócie, ja i Jelle znaleźliśmy się na jednej ścieżce prawie dekadę temu, o czym przypomniałem sobie dzięki odniesieniu do Weima`y i Qeen L.

Tego popołudnia razem Z Bill`em, Dan`em i Ben`em poszliśmy na lunch na którym Bill opowiadał o linii Jellego Roziers. Wtedy, ku mojej uciesze, zdecydowałem się zagłębić w tą historię i napisać o niej artykuł.

Rozmnażanie jest bardziej złożonym procesem niż wielu hodowców by sobie życzyło. Ptak czy zwierzę każdego rodzaju jest sumą wielu cech na które składa się wiele czynników genetycznych, na które nie mamy wpływu ze względu na czynniki środowiskowe. Sukces hodowlany to coś więcej niż możliwość uzyskania drogich ptaków niekoniecznie gwarantujących sukces. Pomyślne rozmnażanie to coś więcej niż nauka, to coś czego nawet doświadczeni hodowcy nie potrafią zrozumieć.

My jako hodowcy, ostrożnie skupiamy się na tworzeniu gołębia który stanie się uczciwym i ciężko pracującym ptakiem wyścigowym. Zapewniam, że łatwo się to mówi, trudno osiąga. Zdecydowana większość hodowców nie radzi sobie z tym zadaniem, nawet gdy mają na wyposażeniu najlepsze zasoby genetyczne mało kto potrafi utrzymać pierwotną jakość gołębia. „Zmysł rasy” jest kluczowy!

Powiedziawszy to, należy dodać parę słów o ludziach którzy mają dar do zwierząt i dzięki niemu są legendami naszego sportu. Mało ludzi tworzy linie które cieszą się zainteresowaniem lokalnym, krajowym czy międzynarodowym. Ci ludzie, którzy potrafią rozpoznać prawdziwą jakość zwierząt, uwiecznić tą jakość z pokolenia na pokolenie tworzą linie o których mowa. Nazywam to „zmysłem rasy” który jest zmysłem wrodzonym, nie do nauczenia się.

Ten zmysł sprawia, że osiągnięcie sukcesu dla jego posiadacza jest o wiele prostsze, niż dla zwykłego hodowcy. Nawiasem mówiąc, zdecydowana większość hodowców nie posiada tego zmysłu. Właśnie z tego powodu jestem tak zafascynowany Jelle Roziers – jestem pewny że właśnie on posiada ten zmysł. Jelle urodził się 4 sierpnia w 1983 w Lier w Belgii, w momencie pisania tego tekstu ma mniej niż 35 lat. Jelle większość swojego czasu spędził w domu ze swoimi dziadkami August`em Roziers i Eveline Busschots z którymi łączyła go mocna więź. Do 16 roku życia przechodził normalny tok nauczania w jednej z lokalnych szkół (było to około 1999 roku) i jak większość belgów kochał piłkę nożną. Gdy skończył 15 lat, jego życie zaczęło kręcić się wokół innych spraw które można określić trzema słowami – gołębie, gołębie, gołębie!

„Gdy miałem 4 lata, często wspinałem się po drabinie do gołębnika, za każdym razem nie potrafiąc z niego zejść ze strachu. W wieku 10 lat moja fascynacja do gołębi była ogromna, a to wszystko dzięki mojemu dziadkowi August`owi Roziers” – Jelle Roziers

Po odejściu ze szkoły w 1999 roku, Jelle który nie bał się ciężkiej pracy szukał zatrudnienia. Pracował przy architekturze krajobrazu, co przerodziło się w wiele przedsięwzięć jak np. budowa basenów, zabezpieczeń czy pobyt w placówkach zarządzających. Dzięki dziadkom Jelle zafascynował się gołębiami, wręcz dostał na ich punkcie obsesji. Można również zaryzykować stwierdzeniem że Jelle miał to w genach. Ojciec, wujek, dziadek i pradziadek kochali gołębie, po stronie matki ta sama rzecz tyczyła się wujka i dziadka. Oprócz tego że Jelle miał to w genach, został też w ten sposób poniekąd wychowany przez rodziców, dziadków, dalekich krewnych takich jak Jeff Houben i wielu innych.

Można spekulować czy Jelle wszystko odziedziczył w genach, pewnym jest to że jego dziadek August dużo go nauczył jeśli chodzi o gołębie. August znał się na rzeczy, intuicyjnie wiedział jak rozmnażać gołębie i jak sprawić żeby wyścigi były udane.

„W większości to wszystko dzięki mojemu dziadkowi August`owi Roziers. Był jednym z najlepszych hodowców lat 70/80-tych w naszym obszarze, pokonywał takich jak Houben czy Engels, … jego nazwisko nie było wtedy tak znane ze względu na małą ilość ptaków które posiadał. Wtedy nawet Jeff Houben pytał dziadka jak go pokonywał” – osobista korespondencja Jelle.

W wieku 12 lat Jelle zaczął swoją przygodę z hodowlą mając do dyspozycji mały gołębnik 2m x 2m. Gołębie dostał od dziadka Augusta, a sytuacja miała miejsce w 1995 roku.

Tak jak pisałem nieco wyżej, obie gałęzie przodków Jelle miały związek z hodowlą gołębi. Interesujący jest fakt, że Eveline Houben czyli żona Jeff`a Houben`a była siostrzenicą babci Jelle. Nie powinno więc to dziwić że w 1997 roku gdy Jelle miał 14 lat zadzwonił do Jeff`a i przedstawił się opisując swoje pokrewieństwo z nim.

„W 1997 roku zadzwoniłem do Jeff`a Houben`a i powiedziałem mu kim jestem. Zapytałem go czy mógłbym dostać od niego jakiegoś gołębia. Parę tygodni później gdy byłem zobaczyć jego gołębnik, dostałem w prezencie dwóch młodych braci” – Jelle Roziers

Krótko po tym telefonie Jelle spędzał tyle czasu ile tylk mógł przy hodowli Houben`a, nawet jeśli oznaczało to skrobanie gołębników z nieczystości. Z czasem Jelle zaczął być traktowany jak członek rodziny, brał udział w codziennych rozmowach jak i w tych które dotyczyły planów, strategii, protokołów czy tajników rozmnażania. Wszystko to czego młody Jelle się nauczył przyjął jako swoje zasady. Można rzec, że w ten sposób ukończył podstawówkę, liceum i studia dotyczące gołębi. Jelle zajmował się najlepszymi gołębiami Houben`a, nauczył się rozpoznawać najlepsze mięśnie, ciała, upierzenie i wielu innych przydatnych rzeczy. Dla niego wszystko było ważne i wykorzystywał swoją szansę jak tylko mógł. Nie da się wycenić wiedzy którą młodemu studentowi przekazywali jego profesorowie – Jeff Houben, Nadia i Eveline. Przypomnę tylko, ze wszystko zaczęło się od zwykłego podniesienia słuchawki i zadzwonienia do dalszych krewnych, którzy jak się okazało byli supergwiazdami jak hodowcy gołębi!

Myślę, że ja czy reszta amerykanów nie potrafi w pełni docenić kim tak naprawdę Houben`owie byli – respekt, szacunek i reputacja którymi są darzeni w swoim kraju są nieopisane.

Sukces który osiągnęli pokrywał się z tym, co mieli w swoich zasobach. To zdjęcie opowiada niesamowitą historię – wyobraź sobie 200-250 ludzi którzy przynosili ze sobą krzesła i napoje cierpliwie czekając na powrót Houben`ów z krajowych wyścigów. Nie byłem tego świadom. Teraz, gdy znam już ich historie i ich ptaki spoglądam na nich w innym świetle. Dopiero teraz rozumiem dlaczego Amerykanin Mike Ganus już na początku od nich kupował, dlaczego David Clausing tak często składał wizyty Jeff`owi, Luc`owi i Nadii, dlaczego gołębie Clausing`a i Houben`a razem ścigały się w European One Loft Races i dlaczego David tak często kupował gołębie bezpośrednio od Houben`ów. Wyobraź sobie młodego Jelle który był świadkiem tego wszystkiego od podszewki. W tak młodym wieku brał udział w takim wydarzeniu jak National Bourges.

Gdy pierwszy raz zobaczyłem to zdjęcie skontaktowałem się z Jelle i zapytałem o to co na nim widzę, dlaczego Ci wszyscy ludzie czekają pod domem Houben`ów. Jego odpowiedź była następująca:
„Ludzie po prostu czekali aż gołębie wrócą z Burges National. 200-250 ludzi… Pamiętam jak Houben`owie zawsze zapalali świeczki w domu, w miejscu w którym zaczynała się podróż gołębi Scherpenheuvel z Burges. Właśnie z tego względu wyścig Burges był i jest „tym wyścigiem” w mojej rodzinie” – korespondencja Jelle Roziers

Przez dziwny zwrot losu, Jelle ze studenta miał stać się nauczycielem do pomocy Luc`a Houben`a po tym jak Jeff i jego siostra Nadia zmarli w 2007 roku. Po tym nieszczęśliwym wydarzeniu Jelle mając 24 lata pomagał Luc`owi przy całej kolonii Houben`ów.

Wszystko to czego Jelle nauczył się zostało wystawione na próbę w 2004 roku gdy Jelle miał 21 lat. Dostał on wówczas pracę jako menadżer gołębnika Hubert`a Schroyens który był szwagrem Jeff`a. W 2006 roku Jelle zaczął współpracować z Chris`em Cleirbaut, gdzie jako Cleirbaut-Roziers ścigali się na najwyższych szczeblach wyścigów krajowych. W 2007 roku Jelle był menadżerem dwóch gołębników, co motywowało go do działań wobec jego własnej kolonii. Jelle był odpowiedzialny za sukces jednej z najlepszych kolonii gołębi na całym świecie, pamiętając że prawdziwymi zwycięzcami byli Jeff, Evelin, Nadia i Luc którzy stanowili kochającą się rodzinę. Spojrzenie Jelle i Jeff`a na zdjęciu mówi wszystko o ich relacji – widać na nim wzajemny szacunek i sympatię.

Jelle kierował całą swoją uwagę na swoich mentorów:

„Zwracałem dużą uwagę na to co Jeff i August mówili. Tych dwóch weteranów miało ogromne doświadczenie… Zawsze próbowałem być gotów na to co się może stać i nigdy się nie poddawać co pozwoliło mi na osiągnięcie wyższego poziomu. Zawsze mówiłem sobie, że chce być jak Jeff. On budował rodzinę gołębi które dobrze się sprawdzały nie tylko dla niego lecz również dla innych. Wszystko to opierało się na rozsądku” – Jelle Roziers

Po 2007 roku Jelle zaczął na poważnie planować swoją przyszłość. Dzięki Houbenom, dziadkowi i jego przyjacielowi Eddy Noel wiele się nauczył:

„Byłem zafascynowany sposobem hodowoli „Young Artist” przez Houben`a. Mój związek z Eddy`m Noel`em który wtedy pracował dla firmy „Matador” dał mi pogląd na to jak karmić gołębie. W zasadzie, mój dziadek karmił je w ten sam sposób, lecz ja dostałem okazję zobaczenia innych rozwiązań z bardziej nowoczesnymi mieszkankami pasz” – Jelle Roziers

Jeśli chodzi o to jak wyglądała rodzinna Jelle, najlepiej opiszą to jego słowa:
„Rodzina Houben: żona Jeff`a była siostrzenicą mojej babci. Żona Luc`a – Monique jest matką chrzestną mojego najmłodszego syna Mil. Rodzina Houben`ów była najlepsza w branży już wtedy gdy byłem dzieckiem, uwielbiałem z nimi przebywać bo przy nich cały czas się czegoś uczyłem. Pomagałem przy czyszczeniu gołębników, trenowaniu gołębi czy przy rozmnażaniu… Teraz, pomimo to że Luc przestał się zajmować gołębiami, nadal mogę liczyć na jego pomoc” – Jelle Roziers

Przypomnę, że Jelle swój pierwszy telefon do Jeff`a wykonał w 1997 roku mając 14 lat. W 2004 gdy miał już 21, jego ojciec Paul wyhodował coś, co z perspektywy czasu może stać się najbardziej znaczącą samicą kiedykolwiek wyhodowaną w Belgii. Queen L została wyhodowana w 2004 roku i już jako młody ptak zajęła 1 miejsce spośród 16-stu tysięcy ptaków na krajowym La Souterraine. Queen L była córką Angelo i Nathalii a jej numerem był BE 2004 6277729 BC.

Szczep utrzymywany był w gołębniku Paul`a i Jelle, a swoje korzenie brał ze starej linii Augusta Roziers. Paul właśnie z tej linii wybrał Angelo i połączył z Nathali`ą od Theo Yskout. Biorąc pod uwagę, że Queen L otrzymała mtDNA od Nathalii, było to interesujące badanie mające na celu zrozumienie w jaki sposób Queen L była tak wydajnym gołębiem jednocześnie będąc rozpłodnikiem. Następstwem tego są wyniki ptaków Theo Yskout`a w 2003 roku, czyli rok wcześniej niż pojawiła się Queen L. Oczywistym więc jest to, że wyniki odnoszą się do całej jego kolonii a nie tylko do Nathalii.

Theo YSKOUT Mistrzostwo 2003
1 miejsce "Neteverbond Hulshout"
1 miejsce "Old Birds"
1 miejsce "Yearling"
1 miejsce "Youngsters"
1 miejsce "Noyon Neteverbond"
1 miejsce "De Tamme Duif"
1 miejsce - Middle distance
1 miejsce zwycięzca "6 Days" Noyon
1 miejsce "H. H. H. Zuiderkempen"
2 miejsce "H.H. H. Zuiderkempen"
1989: 6 miejsce, średni dystans K.B.D.B.
1991: 8 miejsce, średni dystans K.B.D.B.
1993: 2 miejsce, średni dystans K.B.D.B.
1996: 3 miejsce, średni dystans K.B.D.B.
1996: 6 miejsce K.B.D.B.
1999: 1 miejsce Zone B Argenton 1124 Yearlings.
1999: 2 miejsce Argenton 3259 Yearlings
2002: 5th miejsce K.B.D.B.

W powyższych wynikach widać niesamowitą jakość która kierowała Paul`a Roziers wybierając Nathali`e do rozpoczęcia nowej linii z „Angelo” August`a. Tuż po wygranej Queen L w 2004 roku Jelle otrzymał swój pierwszy telefon z gratulacjami od Jeff`a. W 2005 roku Jelle dostał telefon z prośbą o przyniesienie Queen L do domu Houben`ów, co niezwłocznie uczynił. Tuż po przekroczeniu progu drzwi Houben`ów Jelle miał przynieść z gołębnika „Pinocchio” który razem z Queen L trafił do jednego gołębnika – tak rozpoczyna się partnerstwo hodowlane Houben/Jelle Roziers.

„Podstawę naszych ptaków wzięliśmy od mojego dziadka, a po pierwszej wygranej Queen L w La Souterraine zaczęliśmy z Houben`em wspólną hodowlę. Było to dla mnie bardzo dobre rozwiązanie – dostawałem lepsze ptaki niższym kosztem bo musiałem tylko i wyłącznie jeździć do Houben`ów. Co więcej, dzięki Queen L wspólna hodowla z braćmi Engels również była sukcesywna, i dla nich, i dla nas. Ostatnio coraz bardziej skupiam się na gołębiach, które swoje podstawy wiążą z rodzinami gołębi. W ten sposób jestem pewny że poradzą sobie razem w każdej okoliczności. Co zauważyłem i co również powiedział mi Jeff, to że lepiej jest brać ptaki od ludzi którzy dobrze latają z samcami, nie tylko z samicami” – Jelle Roziers

Oczywiście oprócz współpracy z braćmi Engels, Jelle dostał mnóstwo innych propozycji. Kombinacje linii Queen L z innymi najlepszymi ptakami stworzyły podstawę kolonii Jelle. Queen L dobrze połączyła się z ptakami Geernicksa, Varcammen`a, Casaert`a, Haylen`a, Engels`a i Eddy`ego Noel`a. Każde z potomstwa samicy odnosiło duże sukcesy.

Jelle dużo zawdzięcza Eddiemu Noel (firma AIDI) jeśli chodzi o suplementację i mieszanki pasz których używa. Nawiasem mówiąc, Eddy jest bliskim przyjacielem Jelle jednocześnie będąc ojcem chrzestnym jednego z jego dzieci. Jelle spędził dużo czasu w domu Eddy`ego rozmawiając z nim o pokarmie, suplementacji i strategii. Dialogi te prowadzili w wyjątkowym ogrodzie Eddy`ego, lub przed antycznym piecem w jego domu na którym podgrzewali jedzenie zimą.

W tym miejscu historii Jelle, opiszę parę rzeczy które według mnie są podstawą do zrozumienia całości. W ten sposób czytający będą mogli w pełni zrozumieć wartość linii którą ten młody człowiek stworzył, to znaczy gdy docenią pełną wartość obserwacji które opiszę.

Gołębie Jelle Roziers (w szczególności samice) mogą być najlepiej rozmnażającymi się ptakami przez kolejne 30 czy 40 lat. Już pisze dlaczego tak sądzę.

Podczas moich coraz głębszych badań o tej unikatowej Queen L, nie potrafię nie zachichotać na myśl że jest ona perfekcyjną „dziewczyną z plakatu” która nadawałaby się na okładkę artykułu który napisałem dawno temu “Mitochondrial DNA And The Significance of The Maternal Line”. Według mnie jest ona (Queen L) bezcenna jeśli chodzi o jej genetykę!

Książka profesora Anker`a potwierdza wszystko to co napisałem wyżej opierając się na przykładach z całego świata. Zobaczmy co profesor ma do powiedzenia na temat rozmnażania „najlepszy do najlepszego” które odnosi on do „dobry z dobrym”.

„Wyrażenie „dobry z dobrym” jest dobrze znane hodowcom którzy zajmują się godami. To wyrażanie jest prawidłowe tylko jeśli chodzi o właściwości addytywne, gdy ma się do czynienia z właściwościami nieaddytywnymi zazwyczaj nie osiągnie się żądanego celu. Gdy przejrzymy poprzedni tekst, szybko znajdziemy rozwiązanie. Janos Horvath, hodowca z lat 30/40, posiadał niesamowitego lotnika w tych czasach. Był nim gołąb skrzyżowany z Hopfner`em i amerykańskim gołębiem. Cechował się on dużą witalnością, był zawsze w formie, dużo wygrywał, a gdy tego nie robił zajmował pozycje w pierwszej 5 na dystansie nie większym niż 960km. Jego siła nie była jego właściwością addytywna, lecz tkwiła w jego doskonałym organizmie, witalności, formie itp. Przez 15 lat Horvath rozmnażał go z lepszymi partnerami, lecz potomstwo które było skutkiem tych działań nie spełniało oczekiwań. W związku z tym tematem, pamiętam ze pod koniec lat 60 spotkałem się z końskim fenomenem o imieniu Gladiator. Był on zwycięzcą English Derby oraz French Grand Prix które ukończyły tylko 4 konie przez ostatnie 100 lat, gdzie spośród zwycięzców znalazł się węgierski ogier Kisber. Skąd wzięło się u tego konia tyle klasy? Szczęśliwie, organizm tego konia stał się super organizmem poprzez wiele czynników których nie da się ustalić czy zapewnić z wyprzedzeniem. To tak jak z kartami, gdy nie wiemy jaką zaraz dostaniemy. Taki organizm został stworzony przez przypadek, bez możliwości przekazania swoich cech na tak wysokim poziomie swojemu potomstwu. To właśnie przez to pojedyncze przypadki pomimo swojej niespotykanej wydajności nie są dobrymi rozpłodnikami. Nie potrafią odtworzyć samych siebie. Są doskonałe jeśli chodzi o właściwości nieaddytywne, lecz niestety nie mogą ich przekazać. W tym przypadku rozmnażanie „dobry z dobrym” nie pomaga.” – profesor Anker

Więc, skoro „najlepszy z najlepszym” nie jest optymalnym modelem rozmnażania, to jak hodowcy gołębi wyścigowych manipulują szansami na swoją korzyść? Badania są kluczem, wielu odnoszących sukcesy hodowców zrozumiało, że muszą znajdować wyjątkowe gołębie, które sukcesywnie przenoszą swoje walory z pokolenia na pokolenie. Freddy Vandenheede napisał do mnie kiedyś listownie „dobre gołębie tworzą mistrzowskie rozpłodniki”. Inni wyjątkowi hodowcy wysokiej klasy gołębi wyścigowych w partnerstwie z PIPA i PIPA Elite Center również podzielają to zdanie lecz w nieco inny sposób. Dr Carlo Gyselbrecht pisze: „... to jest w ich genach, w ich rodzinie!”. Piet de Weerd mówił: „tylko kilka rodzin króluje w wyścigach krajowych, i są one po prostu najlepsze!”. Naszym zadaniem jako hodowcy gołębi wyścigowych jest zlokalizowanie tych wyjątkowych gołębi które stale wydają na świat zwycięzców z pokolenia na pokolenie i które czerpią z rodzinny lub danej linii. W przeszłości paru hodowców miało na tyle szczęścia że natknęło się na te „latające klejnoty”, dzięki którym szybko zbudowali swoją reputację. I tak szybko jak ją zbudowali, tak szybko została zburzona gdy okazuje się, że dana para gołębi przestaje się rozmnażać a hodowca nie potrafi sobie z tym problemem poradzić pomimo dobrych sposobów rozmnażania.

Więc, skoro pierwszym krokiem jest znalezienie tak wyjątkowego okazu, drugim i o wiele ważniejszym krokiem jest znalezienie sposobu na utrwalenie czy przedłużenie materiału genetycznego tak długo jak tylko jest to możliwe. Większość hodowców gołębi zawodzi na obu tych krokach. W 1992 roku, Bob Kinney który był moim przyjacielem i autorem wyjaśnił ten proces w prostych do zrozumienia słowach. Oto jak to zrobił:

„... chciałbym opisać hodowle na najłatwiejszych przykładach. Wyobraźmy sobie słoik ze złotymi monetami w środku, zakładając że każda moneta symbolizuje zwycięski gen który chcesz wyciągnąć. Powiedzmy że w słoiku jest 20 takich złotych moment. Więc, tak długo jak słoik ma w sobie tylko takie momenty, za każdym razem gdy do niego sięgniesz wyciągniesz zwycięzcę. Teraz wyobraźmy sobie że zdecydowałeś włożyć do tego słoika 20 innych moment nieznanej jakosci. Teraz twój słoik ma 20 złotych moment i 20 miedzianych. Łatwo więc zrozumieć że szanse na to, że wyciągniesz ze słoika zwycięzcę spadły do 50%. Powtórzmy to działanie, zakładając że kupiłeś ptaka za duże pieniądze który miał być tak dobrym jak cena którą za niego zapłaciłeś. Teraz powiedzmy, że w słoiku jest 60 miedzianych monet i nadal 20 złotych. Jeśli pomnożymy liczbę miedzianych moment które symbolizują nieznane geny, możliwość wyciagnięcia złotej monety ze słoika zmniejsza się jeszcze bardziej. Gdy znalazłem tą idealną parę, odstawiłem dosłownie każdego innego gołębia i skupiłem się właśnie na nich i ich potomstwu. Niektóre pokazywały swoją wartość w młodym wieku, niektóre hodowałem tak po prostu. Zacząłem je łączyć ze sobą, tylko dlatego bo nie miałem innego wyboru. Gdy miałem 7 par, zacząłem od początku. Miałem na tyle szczęścia, że znalazłem kopalnię złota i mój słoik był pełen złotych moment. W przeciągu lat musiałem dwa razy wrócić do 7 par. Za każdym efektem był znaczący skok w wydajności...” -Bob Kinney w jego korespondencji.

Na poprzednich stronach próbowałem zwrócić uwagę na najważniejsze punkty, i wiem że niektórzy czytający je zrozumieją a niektórzy nie. Cóż, godzę się z tym. Najważniejsze jest to, że mistrzowie świata w naszym sporcie odkryli, że „wielkie gołębie tworzą mistrzowskie gołębie” a nie na odwrót. Więc, za nasze zadanie powinniśmy obrać pilne poszukiwanie tych wyjątkowych gołębi zanim inni hodowcy zrozumieją ich prawdziwą wyjątkowość.

Więc, nie owijając w bawełnę, Paul Roziers wyhodował samicę która zdarza się raz na milion przypadków – „Queen L”. Rozier`owie nie ugięli się na żadną cenę która była proponowana za samicę. Paul i Jelle podejrzewali że może być ona cennym rozpłodnikiem dla przyszłych niesamowitych gołębi wyścigowych. Większość hodowców ugięło by się widząc jakie pieniądze wchodziły w grę, Rozier`owie pozostawali nieugięci, widząc jak cenny skarb mieli na własność. Jelle i Paul pomogli osiągnąć jej swoją świetność w wyścigach a później w rozmnażaniu gdzie byli świadkami jej prawdziwego talentu. To swoje specjalne „coś” przekazywała na swoje potomstwo bez żadnych problemów, nieważne czy były to samce czy samice.

Energia jest kluczowa w odniesieniu sukcesu, bez niej nie da się ruszyć z miejsca. Pozwólcie że zwrócę uwagę na to, że gołębie wyścigowe są zawiłymi biochemicznymi gatunkami (tak jak wszystkie formy życia włączając w to ludzi). Każdy organ w organizmie nie jest w stanie spełniać swojej roli jeśli nie będzie miał stałego źródła energii. Energia produkowana jest przez ciało, w formie związków chemicznych potocznie zwanych ATP (adenozynotrifosforan) które są używane przez ciało dla podstawowych funkcji. Po krótce, tajemnica publiczną jest to, że tylko damskie osobniki przekazują mtDNA swojemu potomstwu, które jest swego rodzaju elektrownia energii dla każdej komórki w organizmie. Mitochondria są przekazywane tylko z linii matki. Ich głównym zadaniem jest produkcja energii, jednak sposób w jaki mitochondria i mtDNA jest przekazywane to rzecz na którą genealogowie kładą duży nacisk. Po krótce – samice przekazują mtDNA swojemu potomstwu, w związku z tym każdy osobnik otrzymuje mtDNA od ich matek, a co za tym idzie matki dostały kopie mtDNA od swoich matek. Droga mtDNA zaczyna się od samego dołu drzewa genealogicznego poprzez linię macierzyńską.

Właściwie zrozumienie funkcji mitochondrii jako „potęgi” każdej komórki, które wytwarzają energię dla wszystkich form życia oraz dalsze zrozumienie, że te właśnie „potęgi” mogą być przekazywane dzięki samicom danego gatunku powinno pomóc w dostrzeganiu rodowodów w inny sposób niż dotychczas. Samice odgrywają zdecydowanie większą rolę w tworzeniu mistrzowskich jednostek i utrwalaniu genów w zwycięskiej rodzinie niż dotychczas.

Powinniśmy przestać postrzegać nasze samice jako inkubatory i starać się zrozumieć że są wielkimi genetycznymi potęgami które mogą wspomóc lub zniszczyć nasze starania w hodowli najlepszych gołębi wyścigowych. Potrzebowałem dużo czasu żeby zrozumieć, że długookresowy sukces zależy o wiele bardziej od samic niż od samca gołębi. Posiadając taką wiedzę warto sprawdzić rodowód w świetle nowego zrozumienia.

Niedawno, zadałem Jelle pytanie o znaczenie linii samicy na co odpowiedział:

„Mój dziadek cały czas opowiadał mi że samice są ważniejsze w rozmnażaniu niż samce. Co zauważyłem, to to że Queen L przekazuje swoje mtDNA swoim córkom, wnuczkom, prawnuczkom, praprawnuczkom, które dobrze sobie radzą podczas wyścigu czy w hodowli, nieważne czy to mój gołębnik czy czyjś inny. Lecz nie łatwo jest znaleźć samicę na której można oprzeć całą linię. Według mnie dobre gołębie wyścigowe są tak samo ważne jak samice, gdyż ojciec oddaje swoją siłę, a matka oddaje swoje serce”-Jelle Roziers

Jelle w swojej hodowli próbował różnych rozwiązań aby zapewnić długą przyszłość linii „Queen L”

„Tak, próbowaliśmy zbudować rodzinę na podstawie Queen L dzięki wiedzy którą przyswoiłem przy hodowli Houben`a, i którą przekazał mi Bobby Gonzales gdy pracowałem przy jego gołębiach. Zwracał on uwagę na łączeniu kuzynostwa. Rodzinę Queen L próbowałem stworzyć oboma sposobami. Najpierw łączyłem kuzynów, matki z synami, ojców z córkami, kuzynów z wujkami. Koniec końców wszystko opiera się na Queen L. Najlepszy efekt uzyskiwałem dzięki połączeniu potomków pierwszego kuzyna z ptakiem z innej rodziny” – korespondencja Jelle Roziers

Może i się powtarzam, lecz nadal należy podkreślić że prawdziwy potencjał Queen L jako pierwszy zauważył Jeff Houben. To co jest istotne i to co nie powinno zostać wymazane z naszej pamięci to to, że „Pinocchio” był pierwszym samcem rozpłodowym Houben`a!

„Gdy w 2004 Queen L wygrała swoje pierwsze zawody krajowe, Jeff zadzwonił i pogratulował nam wyniku”. W 2005 roku przyjechałem do niego z Queen L. Usiedliśmy w jednym z jego gołębników, i po wsadzeniu Queen L i Pinocchio do jednej klatki powiedział „synu, teraz jesteś hodowcą gołębi”. Potomstwo oddzieliliśmy od siebie, 3 z 4 ptaków dały mi miejsce w czołowej 10 w zawodach krajowych, oraz nadal są podstawą moich najlepszych gołębi aż do dzisiaj. Za każdym razem gdy pojawiało się nowe potomstwo, po prostu rzucaliśmy o nie monetą. Potomstwo o którym mowa wcześniej nazywało się Fifth Avenue, Wall Street, Texas Girl i L.A. Woman.

Jeff miał rację, to właśnie Pinocchio i Queen L były odpowiedzialne za moje sukcesy.” – korespondencja Jelle Roziers

Podczas kariery Jeff Houben, Queen L pozwoliła mu na hodowlę kilku innych świetnych gołębi. Interesującym jest fakt, że jeśli zgłębimy się w genealogie tych gołębi dowiadujemy sie że Pinocchio był wnukiem Young Artist, lecz i innych takich jak Rivaldo czy Jack. Co prawda Carlton, Nardo, Reno i Tequilla również zawdzięczają swój status Queen L.

„Queen L była parowana z Rivaldo Carlton, Nardo, Reno, Tequilla, Jack, Washington. Jack dobrze się sprawdził, lecz zauważyłem że para Pinocchio Queen L oraz Rivaldo Queen L radzą sobie najlepiej. Również ostatnia córka Queen L nie zawodziła, a jej ojcem jest Jack. Pinocchio, Rivaldo i Jack są wnukami Young Artist.” – korespondencja Jelle Roziers

Inni hodowcy bardzo chętnie współ-hodowali z Roziers. Pierwsze imiona które przychodzą mi na myśl to Van Hove, Mit i Geert Gust którzy chcieli połączyć Shinji San i Golden Boy z Queen L. Nie było zaskoczeniem że potomstwo które wyszło z tego połączenia było niespotykane – wykluło się 5 ptaków które zajęły miejsca w pierwszej 10 na krajowych wyścigach dla młodych gołębi w 2006/2007 roku. Queen L została również sparowana z 34 oraz Father Argenton – z ptakami Jos i Jules Engels.

Warto zauważyć że talent Jelle był znany poza granicami jego kraju. Niektórzy amerykańscy hodowcy przyjeżdżali żeby podziwiać talent Jelle, który wyszlifował na najlepszej konkurencji na świecie. Długo się nie zastanawiali przed składaniem propozycji o przeprowadzce Jelle do północnej ameryki. Zamieszczam słowa Jelle które odnoszą się do sytuacji:
„Zostałem zaproszony przez Neil Migiliore z gołębnika Lions Gate, lecz cierpiał on na problemy z sercem w zimie 2012-2013, co miało wpływ na moją decyzję o zostaniu w Belgii. Parę miesięcy później poznałem swoją żonę, co w dużym stopniu miało wpływ na podtrzymanie mojego stanowiska w tej decyzji. Neil pokazał mi inne spojrzenie na trenowanie moich gołębi oraz na hodowlę ich. Jest bardzo dobrym facetem który dużo mi pomógł. Zimą 2011-2012 roku miałem okazję spędzić u niego parę dni – bardzo miło wspominam ten czas.” – korespondencja Jelle Roziers

 

Jelle za swój cel postawił sobie bycie najlepszym spośród hodowców młodych gołębi wyścigowych. Chciał aby jak najwięcej jego ptaków pojawiło się w zestawieniu KBDB młodych gołębi, jak również chciał zwyciężyć krajowy wyścig z Burges nazywany przez belgów Royal Race. W 2007 i 2016 od zwycięstwa dzieliły go sekundy, lecz 2017 rok przyniósł mu zwycięstwo – wtedy w Royal Race do zawodów stanęło ponad 59 tysięcy gołębi. Począwszy od 2013 i w przeciągu ostatnich 5 lat Jelle zamieścił wiele gołębi w rankingu KDBD, wygrywając pierwszy krajowy Ace bird w 2017. Œmiało można powiedzieć że osiągnął swoje cele, które co chwile stawiał wyżej. Filozofia którą Jelle się kierował jest prosta:

1.   Hodowla (próby najróżniejszych kombinacji hodowli w celu znalezienia najlepszych okazów)

2.   Trening (który pozwalał określić jakość gołębi)

3.   Występ (niezależny od genealogii wybór tych gołębi, które najwięcej osiągają)

4.   Długo-terminowość („nigdy” nie sprzedawaj najlepszych gołębi – są kluczem do przyszłości)

Filozofia Jelle która pozwoliła mu zostać na szczycie jest prosta do zrozumienia, lecz trudna do wykonania. Hodowcy często planują na krótko co może się wydarzyć i nieroztropnie sprzedają swoje ptaki które mogą się rozwinąć i zapewnić im sukces. Celem Jelle było rozwijanie tego, co wydawało się już być rozwinięte do granic możliwości. Œmiało można rzecz, że tylko najsilniejsi przetrwają – a kolonia Jelle składała się z najsilniejszych zwycięzców która produkowała najlepsze materiały na kolejnych mistrzów. Gdy pojawia się jakość w gołębniku, zadaniem hodowcy jest ją ulepszyć.

Jelle był świetnym obserwatorem, uważnie słuchał tego co było mówione w jego stronę, patrzył na to co było mu pokazywane – widział, a nie patrzył. Chciał się nauczyć wszystkiego czego tylko mógł. I tak się działo, w ciszy i cierpliwości zawsze wyciągał swoje własne wnioski.

„Nie potrafisz sobie wyobrazić jak dumny jestem będąc członkiem rodziny Houben. Zawsze byli dla mnie oparciem w moich ciężkich chwilach. Nie potrafię opisać szacunku którym darzę Houben`ow. Chcę utrzymać rodzinę ptaków, a to właśnie oni są podstawą mojego sukcesu” – Jelle Roziers

Po śmierci Jeff`a i Nadii Houben ich ptakami zajął się Luc któremu pomagał Jelle na każdy możliwy sposób. W końcu, w styczniu 2015 roku cała pozostałość z kolonii Houben została sprzedana do Chin.

„Tuż przed sprzedażą mogłem zostawić dwa lęgi piskląt dla siebie, przed sprzedażą do Chin mogłem dowolnie łączy jego ptaki z moimi”- Jelle Roziers

Dzisiejsza kolonia Houbenów składa się z ich najlepszych gołębi połączonych z Queen L. Nadal łączą ich gołębie z innymi co nadal skutkuje potomstwem które w przyszłości nie zawodzi.

Jelle nie jest pierwszym lepszym hodowcą. Nie jest arogancki, chwalebny czy zarozumiały. Jest profesjonalistą który ma swój cel, wie jak go osiągnąć, a gdy już to zrobi stawia sobie kolejny aby nie oddać się stagnacji i zawsze się uczyć. Pozostało w nim coś z jego młodzieńczych lat pomimo twarzy hodowcy z niesamowitymi rekordami – nadal jest skromnym, uczciwym, ciężko pracującym innowacyjnym hodowcą.

Wygrywają nie tylko dla Jelle, potomkowie „Queen L” wygrywają praktycznie dla wszystkich

 

HOUBEN J-L-N, Itegem

1 miejsce na Krajowych półfinałach Issoudun z 5 815 gołębi - 2008 (z 5 minutową przewagą)

1 miejsce na Regionalnych wyścigach Issoudun z 2 300 gołębi - 2008 (z 7 minutową przewagą)

1 miejsce na Regionalnych wyścigach Vierzon z 2 564 gołębi -2011

2 Najszybszy Angerville z 15,570 gołębi - 2011

1 Nagroda w Finale Quaoyou One loft Race Beijing - 2008

2 Ace bird na Mistrzostwach Belgii - 2010

2 Ace bird Beijing Qiaoyou One Loft Race - 2008

 

LOOYSCHELDER FRANS, Holandia

NL-20141671410

1 miejsce w Duffel (135 km) z 6 410 ptaków.

 

Lv Yabin, Beijing , Chiny

1 miejsce na 550 km z 13 000 ptaków.

 

CASIER BERNARD, Ingelmunster

1 miejsce na Regionalnych wyścigach Argenton z 4 549 ptaków.

2 miejsce na Regionalnych wyścigach Argenton z 8 261 ptaków.

7 miejsce na Regionalnych wyścigach Argenton z 22,721 ptaków.

1 Ace bird ybs KBDB na wyściach Regionalnych West-Flanders na średni dystans

9 Ace bird ybs KBDB na wyścigach krajowych na średni dystans

 

SCHOOLMEESTERS ARMAND, Spalbeek

1 miejsce na Regionalnych wyścigach Nevers z 1 312 ptaków (BE10-5020054)

1 miejsce na Regionalnych wyścigach Gueret z 1 362 ptaków (BE12-5015039)

 

DAEMS ALFONS & DAVY, Voortkapel

1 miejsce na Regionalnych wyścigach Souillac z 381 gołębi

6 miejsce na Krajowych wyścigach strefy B2 Souillac z 1 081 ptaków

48 miejsce na Krajowych wyścigach Souillac z 3 641 ptaków

BE11-6301331 'Lady Ashley'

1 Ace bird roczniaków na średni dystans Houtvense Fondclub

1 Ace bird roczniaków na średni dystans Zuiderkempen

1 miejsce na Krajowych Mistrzostwach roczniaków Van Robaeys

 

DE WILDER VIC, Berlaar

4 miejsce na Krajowych wyścigach strefy B Bourges II z 11.286 ptaków (6309375-06)

7 miejsce na Krajowych wyścigach strefy Bourges II z 26.984 ptaków

7 miejsce na Krajowych wyścigach strefy B Argenton z 5,642 ptaków (6309368-06)

9 miejsce na Krajowych wyścigach strefy z 14,534 ptaków.

 

 

GOMEZ JUAN, Los Angeles, USA

„Sunny Wall” (6201275-12) Ojciec Lady Mexico:

1 miejsce finału Œwiatowych Międzynarodowych wyściów na 360 mil w Meksyku (wygrywając 15 000$)

1 miejsce na półfinałach Œwiatowych Międzynarodowych wyścigów na 300 mil w Meksyku

Dziadek ptaka należącego do Freda Brezzy`iego, zwycięzcy wyścigu Coast to Coast z 2 054 ptaków na 350 mil (wygrywającego w nim 30 000$) w New Jersey w USA

 

 

Paul Kiekens (Koningshooikt) z „BE11-6249476”, z wnukiem „Queen L”:

6 miejsce na Regionalnych wyścigach Perpignan z 699 ptaków.

70 miejsce na Krajowych wyścigach z 5 673 ptaków.

132 miejsce na Międzynarodowych wyścigach z 15 106 ptaków

 

Willy Daniels (Kessel) BE13-6051137, z prawnukiem „Queen L”:

1 miejsce na zawodach Union Antwerp. w strefie Oost z 956 ptaków

1 miejsce na zawodach Union Antwerp. - ZAV z 2 729 ptaków.- 2 najszybszy z 5,441 ptaków.

18 miejsce na Krajowych wyścigach strefy B2 Bourges z 4 016 ptaków.

82 miejsce na Krajowych wyścigach z 18 478 ptaków.

28 miejsce na Krajowych wyścigach strefy B2 Châteauroux z 1 725 ptaków.

56 miejsce na Krajowych wyścigach strefy Châteauroux z 12 071 ptaków.

 

„Oklahoma” kontynuuje rozmnażanie wspaniałych gołębi

 

„OKLAHOMA” z prawnuczki od „Queen L”, „Deep Ocean” BE12-6201072

 

„Queen L”, można się spierać, czy jako młodzik zajęła 1 miejsce na Krajowych zawodach z La Souterraine przeciwko 16 297 gołębiom, ale mimo to, okazała się najważniejszą matką w historii belgijskich gołębi pocztowych. Nie twierdzę, że wyżej wymieniona lista jest kompletna, aczkolwiek jest to wspaniały obraz udanego rozrodu na skalę krajową belgijskich wyścigów gołębi.

Niezwykłe wyniki uzyskane przez linię „Queen L” Roziersa są nie do pominięcia. Najbardziej prestiżowy dom aukcyjny, zajmujący się gołębiami pocztowymi, śledził poczynania Jelle i jego hodowli od samego początku. Pod koniec 2017 Jelle podpisał 5-letni kontrakt z „PIPA”, utwierdzający w przekonaniu, że Jelle Roziers jest bezsprzecznie najlepszym młodym hodowcą gołębi pocztowych w całej Belgii.

„PIPA” PODPISUJE KONTRAKT NA WYŁĽCZNOŒĆ Z JELLE ROZIERS

Jelle Roziers podpisał kontakt na wyłączność dla pracy z „PIPA” przez następny 5 lat. Jest on uznawany za najlepszego młodego hodowcę w Belgii. „PIPA” i Jelle patrzą przychylnie na współprace ze sobą.

Warto zaznaczyć, że linia „Queen L” jest z sukcesem krzyżowana ze startującymi gołębiami z różnorodnych szczepów. Jelle zorganizował kilka ciekawych połączeń na sezon 2018, wszystkie jego pary gołębi wciąż są skrupulatnie badane w nadziei na uzyskanie postępu.

Wyniki potomstwa „Queen L” w wyścigach na 190-400 mili w 2006-2013 r.

1 krajowy mistrz „Derby Juniors NL” 56 613 gołębi – 2010
1 miejsce NPO/Krajowe „Orleans NL” 13 186 gołębi – 2010
1 krajowy mistrz „Zone Bourgers” 13 049 gołębi – 2007
1 krajowy mistrz, strefa w Gueret 2 290 gołębi – 2013
2 krajowy mistrz w Bourges 31 924 gołębi – 2007
2 krajowy mistrz, strefa w La Souterraine 7 161 gołębi – 2007
2 krajowy mistrz, strefa w Argenton 8261 gołębi – 2010
2 krajowy mistrz, strefa w Issoudun 3 340 gołębi – 2013
3 miejsce NPO/Krajowe w Orlean NL 19 692 gołębi – 2009
4 miejsce NPO/Krajowe w Sezanne NL 12 647 gołębi – 2011
4 miejsce Krajowe w Gueret 11 894 gołębi – 2013
4 miejsce Krajowe w strefie Bourges 11 286 gołębi - 2006
4 miejsce Krajowe w strefie Chateauroux 1 725 gołębi - 2013
5 miejsce Krajowe w strefie Bourges 9 732 gołębi – 2009
6 miejsce Krajowe w La Souterraine 18 973 gołębi - 2007
6 miejsce Krajowe w strefie Gueret 4 661 gołębi - 2007
6 miejsce Krajowe w strefie Souillac 1 081 gołębi - 2013
7 miejsce Krajowe w Bourges 26 984 gołębi 2006
7 miejsce Krajowe w Argenton 22 721 gołębi - 2010
7 miejsce Krajowe w Issoudun 16 615 gołębi 2013
7 miejsce Krajowe w Chateauroux 12 071 gołębi – 2013
7 miejsce Krajowe w strefie Argenton 5 642 gołębi – 2006
8 miejsce NPO/Krajowe Sens NL 14 000 gołębi – 2011
8 miejsce NPO/Krajowe w Sezanne NL 12 647 gołębi 2011
9 miejsce Krajowe w Bourges 37 357 gołębi 2009
9 miejsce Krajowe w Gueret 12 586 gołębi – 2007
9 miejsce Krajowe w Argenton 14 534 gołębi – 2006
9 miejsce Krajowe w strefie Bourges 7 942 gołębi – 2010
12 krajowy mistrz w Bourges 17 138 gołębi – 2010
14 miejsce Krajowe w Gueret 2 745 gołębi – 2011
14 miejsce Krajowe w strefie Issoudun 1 182 gołębi – 2013
15 miejsce Krajowe w strefie La Souterraine 6 382 gołębi – 2010
17 miejsce Krajowe w strefie Bourges 4 016 gołębi – 2013
17 miejsce Krajowe w strefie Gueret 2 290 gołębi – 2013
18 miejsce Krajowe w strefie Bourges 4 016 gołębi – 2013
19 miejsce Krajowe w strefie Argenton 8 624 gołębi – 2012
20 miejsce Krajowe w strefie Chateauroux 9 112 gołębi – 2011
21 krajowy mistrz w Bourges 9 021 gołębi – 2007
21 krajowy mistrz w strefie Nevers 2 453 gołębi – 2013
22 krajowy mistrz w strefie La Souterraine 6 382 gołębi – 2010
23 krajowy mistrz w strefie Issoudun 3 340 gołębi – 2013
24 miejsce Krajowe w La Souterraine 17 017 gołębi – 2010
24 miejsce Krajowe w La Souterraine 3 562 gołębi – 2011
27 miejsce Krajowe w Argenton 21 092 gołębi – 2009
27 miejsce Krajowe w strefie Gueret 5 726 gołębi – 2012
28 miejsce Krajowe w strefie Chateauroux 1 725 gołębi – 2013
29 miejsce Krajowe w strefie Issoudun 5 670 gołębi – 2013
30 miejsce Krajowe w strefie Argenton 8 624 gołębi – 2012
32 krajowy mistrz w strefie La Souterraine 1 856 gołębi – 2013
34 miejsce Krajowe w strefie La Souterraine 6 618 gołębi – 2012
34 miejsce Krajowe w strefie Montluçon 8 766 gołębi – 2012
34 miejsce Krajowe w strefie Chateauroux 1 725 gołębi – 2013
35 miejsce Krajowe w strefie Argenton 8 624 gołębi – 2012
37 miejsce Krajowe w strefie Argenton 8 440 gołębi – 2010
37 miejsce Krajowe w strefie Argenton 1 725 gołębi – 2013
38 miejsce Krajowe w La Souterraine 17 017 gołębi – 2010
39 miejsce Krajowe w La Souterraine 16 665 gołębi – 2011
41 krajowy mistrz w Gueret 16 988 gołębi – 2012
41 krajowy mistrz w Nevers 11 579 gołębi – 2013
41 krajowy mistrz w strefie Issoudun 3 340 gołębi – 2013
41 krajowy mistrz w strefie Chateauroux 1 725 gołębi – 2013
42 krajowy mistrz w strefie Argenton 8 624 gołębi – 2012
42 krajowy mistrz w strefie Argenton 8 440 gołębi – 2010
42 krajowy mistrz w Gueret 13 885 gołębi – 2010
45miejsce Krajowe w strefie Issoudun 3 340 gołębi – 2013
46 miejsce Krajowe w strefie Gueret 2 290 gołębi – 2013
48 miejsce Krajowe w strefiie Argenton 3 809 gołębi – 2013
48 miejsce Krajowe w Souillac 3 641 gołębi – 2013
50 miejsce Krajowe w strefie Bourges 12 532 gołębi – 2012
51 krajowy mistrz w strefie Argenton 8 440 gołębi – 2010
51 krajowy mistrz w La Souterraine 18 973 gołębi – 2007
51 krajowy mistrz w strefie Nevers 2 453 gołębi – 2013
51 krajowy mistrz w strefie La Souterraine 2 315 gołębi – 2013
52 krajowy mistrz w strefie Gueret 5 726 gołębi – 2012
52 krajowy mistrz w strefie Nevers 2 453 gołębi – 2013
53 krajowy mistrz w La Souterraine 16 665 gołębi – 2011
55 miejsce Krajowe w strefie Gueret 5 726 gołębi – 2012
55 miejsce Krajowe w strefie La Souterraine 2 315 gołębi – 2013
56 miejsce Krajowe w Chateauroux 12 071 gołębi – 2013
57 miejsce Krajowe w strefie Chateauroux 1 725 gołębi – 2013
57 miejsce Krajowe w strefie Nevers 2 453 gołębi – 2013
57 miejsce Krajowe w Gueret 2 745 gołębi – 2011
58miejsce Krajowe w Montluçon 22 875 gołębi – 2012
59 miejsce Krajowe w Issoudun 16 615 gołębi - 2013
60 miejsce Krajowe w strefie La Souterraine 2 315 gołębi – 2013
60 miejsce Krajowe w strefie Argenton 8 624 gołębi – 2012
61 krajowy mistrz w strefie Argenton 3 809 gołębi – 2013
64 miejsce Krajowe w Chateauroux 25 263 gołębi – 2011
64 miejsce Krajowe w Limoges 14 679 gołębi – 2011
69 miejsce Krajowe w Gueret 11 894 gołębi – 2013
70 miejsce Krajowe w Perpignan 5 673 gołębi – 2013
72 krajowy mistrz w La Souterraine 16 665 gołębi – 2011
73 krajowy mistrz w strefie Gueret 5 726 gołębi - 2012
73 krajowy mistrz w strefie Argenton 3 809 gołębi – 2013
75 miejsce Krajowe w strefie Bourges 12 532 gołębi – 2012
77 miejsce Krajowe w Chateauroux 12 071 gołębi – 2013
80 miejsce Krajowe w Bourges 18 478 gołębi – 2013
80 miejsce Krajowe w strefie Chateauroux 1 725 gołębi – 2013
81 krajowy mistrz w strefie Chateauroux 1 725 gołębi – 2013
82 krajowy mistrz w Bourges 18 478 gołebi – 2013
84 miejsce Krajowe w La Souterraine 17 017 gołębi – 2010
84 miejsce Krajowe w strefie Argenton 7 809 gołębi – 2012
85 miejsce Krajowe w strefie Gueret 2 290 gołębi – 2013
88 miejsce Krajowe w Gueret 16 988 gołębi – 2012
88 miejsce Krajowe w strefie Gueret 5 726 gołębi – 2012
88 miejsce Krajowe w strefie Nevers 2 453 gołębi – 2013
88 miejsce Krajowe w La Souterraine 13 089 gołębi – 2013
92 krajowy mistrz w Bourges 33 524 gołębi - 2012
93 krajowy mistrz w Bourges 31 824 gołębi – 2007
94 miejsce Krajowe w Gueret 16 988 gołębi – 2012
95 miejsce Krajowe w strefie Gueret 2 290 gołębi – 2013
96 miejsce Krajowe w Bourges 31 719 gołębi – 2011
96 miejsce Krajowe w strefie Bourges 4 016 – 2013
98 miejsce Krajowe w strefie Gueret 5 726 gołębi – 2012
1 miejsce Krajowe Półfinały w Issoudun 5 815 gołębi – 2008 (z 5 minutową przwagą)
1 miejsce Okręgowe(wojewódzkie) w Issoudun 2 300 gołębi - 2008 (z 7 minutową przwagą)
1 miejsce Okręgowe w Gueret 1 899 gołębi – 2013
1 miejsce Okręgowe w Vierzon 2 564 gołębi – 2011
1 miejsce Okręgowe w Bourges 4 290 gołębi – 2007
1 miejsce Okręgowe w Souillac 381 gołębi – 2013
1 miejsce Międzyokręgowe (Międzywojewódzkie) w Blois 2 755 gołębi – 2011 (1 Najszybszy z 6,355 gołębi)
1 Najszybszy w Marne la Vallée 13 016 gołębi – 2010
1 Najszybszy w Pommeroeul NL 1 321 gołębi – 2009
2 miejsce Krajowe Półfinały w Bourges 8 360 gołębi – 2007
2 miejsce Krajowe Półfinały w La Souterraine 5 581 gołębi – 2007
2 miejsce Krajowe Półfinały w Gueret 3 656 gołębi – 2007
2 miejsce Najszybszy w Angerville 15 570 gołębi – 2011
2 miejsce Międzyokręgowe w Blois 2 755 gołębi – 2011 (2 Najszybszy z 6 355 ze swojego gołębnika) 2 miejsce Najszybszy w Angerville 4 203 gołębi – 2011 ( 5 Najszybszy z 11 033 gołębi)
2 miejsce Najszybszy w Angerville 5 441 gołębi – 2013
2 miejsce Okręgowe w Issoudun 2 635 gołębi – 2013
3 miejsce Międzyokręgowe w Blois 2 755 gołębi – 2011 (po dwóch innych gołębiach z jego gołębnika) ( 7 Najszybszy z 3 655 gołębi)
3 miejsce Międzyokręgowe w Vierzon 6 638 gołębi – 2011 (5 Najszybszy z 17.706 gołębi)
3 miejsce Okręgowe w Chateauroux 1 468 gołębi – 2013
3 miejsce Okręgowe w Orléans 4 262 gołębi – 2013
5 miejsce Międzyokręgowe w Blois 3 946 gołębi – 2011 ( 11 Najszybszy z 6.159 gołębi)
7 miejsce Międzyokręgowe w Blois 3 946 gołębi – 2011 ( 12 Najszybszy z 6.159 gołębi )
1 miejsce Price Final Quaoyou One lzt Race Beijing – 2008
1 miejsce ACE gołąb Napsugàr Teszttelep Körmend na Węgrzech – 2011
1 miejsce Najlepszy „YB” na 7 Narodowym wyścigu na poziome krajowym - 2013
1 miejsce Najlepszy „YB” na 7 Narodowym wyścigana poziomie wojewódzkim/okręgowym - 2013
1 miejsce Najlepszy „YB” na 7 Narodowym wyścigu wg rankingu PIPA - 2013
1 miejsce ACE gołąb Provincial Antwerp Flying Club LD - 2012
1 miejsce ACE gołąb Provincial Antwerp Flying Club LD - 2013
1 miejsce ACE gołąb Union Antwerp Long Distance - 2013
1 miejsce Najlepszy „YB” Krajowe Mistrzostwa Vanrobays-Duivenkrant-LVC - 2013
2 Najlepszy YB na 7 Krajowych wyścigach na etapie Krajowym - 2013
2 Najlepszy YB na 7 Krajowych wyścigach na etapie Okręgowym - 2013

2 miejsce ACE gołąb One lzt race ‘Belgian Master’ - 2010
2 miejsce ACE gołąb Beijing Qiaoyou One Lzt Race - 2008
2 miejsce ACE gołąb YBs Cureghem Centre
3 miejsce Best YB on 7 National races PIPA ranking - 2013
3 miejsce ACE gołąb Union Antwerp na długi dystans - 2012
3 miejsce ACE gołąb Union Antwerp na długi dystans - 2013
4 miejsce Best YB na 7 Krajowych wyścigach na poziomie okręgowym - 2013
4 ACE gołąb na Provincial Antwerp Flying Club LD - 2013
4 miejsce YB National Championship Vanrobays-Duivenkrant-LVC - 2013
4 miejsce YB z 6 najlepszym wynikiem na 7 wyścigach Krajowych w rankingu PIPA - 2013
5 miejsce YB z 5 najlepszym wynikiem na 7 wyścigach Krajowych w rankingu PIPA - 2013
6 miejsce ACE gołąb Provincial Antwerp Flying Club LD - 2013
7 miejsce ACE gołąb Union Antwerp na długi dystans - 2012
7 miejsce YB z 6 najlepszym wynikiem na 7 wyścigach Krajowych w rankingu PIPA - 2013
8 miejsce ACE gołąb Union Antwerp na długi dystans - 2013
8 miejsce ACE gołąb Union Antwerp na długi dystans - 2012
9 miejsce ACE gołąb Union Antwerp na długi dystans - 2012
9 miejsce YB na Krajowych Mistrzostwach Vanrobays-Duivenkrant-LVC - 2013
9 miejsce YB z 5 najlepszym wynikiem na 7 wyścigach Krajowych w rankingu PIPA - 2013
10 miejsce YB na 7 wyścigach Krajowych w rankingu Pipa - 2013

Więcej potomków „Queen L”

1 Krajowy młody Acebird Vanrobaeys-Duivenkrant - 2013
1 Najlepszy młodzik Belgii na 7 Krajowcy (Poziom Krajowy) - 2013
1 miesce Regionalnych Wyścigów Issoudun 2 300 ptaków - 2008 (z 7 minutową przewagą)
1 miesce Regionalnych Wyścigów Vierzon z 2 564 ptaków - 2011
1 miesce Regionalnych Wyścigów Bourges z 4 290 ptaków - 2007
1 miesce Regionalnych Wyścigów Gueret z 1 899 ptaków - 2013
1 miesce Regionalnych Wyścigów Souillac z 381 ptaków - 2013
1 miesce Regionalnych Wyścigów Blois z 2 755 ptaków - 2011 (1. Najszybszy z 6,355 ptaków)
1 Najszybszy Marne la Vallée z 13 016 ptaków - 2010
1 Najszybszy Pommeroeul NL z 1 321 ptaków - 2009
1 nagroda finałów Quaoyou One lzt Race Beijing - 2008
1 miesce Regionalnych Wyścigów Acebird Antwerp Flying Club LD - 2012
1 miesce Regionalnych Wyścigów young Acebird Antwerp LD club - 2014
1 miejsce - 4 young Acebird Antwerp Flying Club - 2013
1 miejsce Acebird Union Antwerp long distance - 2013

Potomkowie „Queen L” w latach 2006-2017

1 miejsce na wyścigach Krajowych w Bourges - z 59,243 ptaków - ‘Gust’
1 miejsce na wyścigach Krajowych w Orleans Derby Juniors NL - z 56,613 ptaków
1 miejsce na wyścigach Krajowych w strefie Bourges - z 13,049 ptaków
1 miejsce na wyścigach Krajowych w strefie Bourges - z 12,400 ptaków
1 miejsce na wyścigach Krajowych w strefie Chateauroux - z 4,949 ptaków
1 miejsce na wyścigach Krajowych w strefie Gueret - z 2,290 ptaków
1 miejsce na Krajowych półfinałach w Issoudun - z 5,815 ptaków
1 najszybszy w wyścigu w Marne la Vallée - z 13,016 ptaków
1 najszybszy w wyścigu w Blois - z 6,355 ptaków
2 miejsce na wyścigach Krajowych w Bourges - z 28,078 ptaków - ‘Illinois’
2 miejsce na wyścigach Krajowych w Bourges - z 31,824 ptaków - "Perfect Light"

Krajowe ACE gołębie/ Potomkowie ‘Queen L’ w latach 2012-2017

1 Krajowy ACE gołąb KBDB great MD 2017 - ‘New Queen L’
2 Krajowy ACE gołąb KBDB great MD 2016 - ‘Seven Junior’
4 Krajowy ACE gołąb KBDB great MD 2014 - ‘Oklahoma Junior’
7 Krajowy ACE gołąb KBDB great MD 2016 - ‘Tampa’
8 Krajowy ACE gołąb w rankingu PIPA 2012 - ‘Alena’
10 Krajowy ACE gołąb w rankingu PIPA 2012 ‘National ACE Fons’
11 Krajowy ACE gołąb KBDB great MD 2017 - ‘Helen’
13 Krajowy ACE gołąb KBDB great MD 2016 - ‘Evita’
14 Krajowy ACE gołąb KBDB great MD 2013 - ‘Oklahoma’

Wyniki młodych gołębi w latach 2012-2017

31 narodowych wyścigów ze średnią ilością ptaków 20 000 na każdy konkurs, liczących trasę między 479-593 km.
61% gołębi uzyskało wynik lepszy niż ¾ innych ptaków. 41,2 % znalazło się natomiast w 10% najlepszych wyników, natomiast aż 26,21% uzyskało wynik plasujący ich w 5% najlepszych gołębi.

229 razy wśród 100 najlepszych na wyścigach Krajowych na poziomie Krajowym lub Regionalnym

26 razy wśród 10 najlepszych na wyścigach Krajowych na poziomie Krajowym lub Regionalnym

• 1 miejsce na Krajowych wyścigach Bourges 38.456 b. (479 km – 300 mil)
  
• 1 miejsce na Krajowych wyścigach Z. Bourges 12.400 b. (479 km – 300 mil)
  
• 1 miejsce na Krajowych wyścigach Z. Chateauroux 4.949 b. (527 km – 330 mil)
  
• 1 miejsce na Krajowych wyścigach Z. Gueret 2.290 b. (590 km – 368 mil)
  
• 2 miejsce na Krajowych wyścigach Bourges 28.078 b. (479 km – 300 mil)
  
• 2 miejsce na Krajowych wyścigach w strefie Bourges 8.989 b. (479 km – 300 mil)
  
• 2 miejsce na Krajowych wyścigach w strefie Chateauroux 4.949 b. (527 km – 330 mil)
  
• 2 miejsce na Krajowych wyścigach w strefie Issoudun 3.340 b. (504 km – 315 mil)
  
• 3 miejsce na Krajowych wyścigach w strefie Bourges 4.016 b. (479 km – 300 mil)
  
• 4 miejsce na Krajowych wyścigach Gueret 11.894 b. (590 km – 368 mil)
  
• 4 miejsce na Krajowych wyścigach w strefie Nevers 2.453 b. (475 km – 296 mil)
  
• 4 miejsce na Krajowych wyścigach w strefie Chateauroux 1.725 b. (527 km – 330 mil)
  
• 6 miejsce na Krajowych wyścigach w strefie Chateauroux 4.592 b. (527 km – 330 mil)
  
• 7 miejsce na Krajowych wyścigach Issoudun 16.615 b. (504 km – 315 mil)
  
• 7 miejsce na Krajowych wyścigach Chateauroux 12.071 b. (527 km – 330 mil)
  
• 7 miejsce na Krajowych wyścigach w strefie Bourges 12.400 b. (479 km – 300 mil)
  
• 8 miejsce na Krajowych wyścigach Chateauroux 14.762 b. (527 km – 330 mil)
  
• 8 miejsce na Krajowych wyścigach w strefie Issoudun 3.340 b. (504 km – 315 mil)
  
• 9 miejsce na Krajowych wyścigach w strefie Chateauroux 4.949 b. (527 km – 330 mil)
  
• 10 miejsce na Krajowych wyścigach w strefie La Souterraine 6.618 b. (593 km – 370 mil)
  
• 10 miejsce na Krajowych wyścigach w strefie Chateauroux 4.949 b. (527 km – 330 mil)
  
• 10 miejsce na Krajowych wyścigach w strefie Chateauroux 4,935 b. (527 km – 330 mil)
  
• 10 miejsce na Krajowych wyścigach Nevers 11,579 b. (475 km – 296 mil)
  
• 1 miejsce na Regionalnych wyścigach Gien 6,446 b. (410 km – 256 mil)
  
• 1 miejsce na Regionalnych wyścigach Gueret 1,899 b. (590 km – 368 mil)
  
• 1 miejsce na Regionalnych wyścigach Bourges 5,756 b. (479 km – 300 mil)

THE KBDB National Ace bird ranking podczas 6 sezonów.

Największa ilość gołębi w top 100 KBDB National ace birds na średnim dystansie ze średnią ilością 20,000 gołębi biorących udział.

34 gołębie w top 100.

1-2-4-7-8-10-10-11-14-17-19-24-29-35-37-39-43-45-47-55-57-61-66-68-74-76-77- 81-83-84-87-91-97-98

1-1-1-2-3-3-4-6-7-8-9-10 Ace pigeon YBs Antwerp Flying Club.

1-1-2-3-3-3-3-5-6-6-7-7-7-8-8-9-9-9-9-10 Ace pigeon Young Birds Union Anwerp heavy middle distance.

1-2-4-9 Nat. Ace Championship Vanrobays-Duivenkrant-LVC.

1-1-3-4-4-6-6-6-10-10 Prov. Ace pigeon Fondclub Antwerp ybs.

2-4 Nat. Ace pigeon Young Birds Cureghem Centre.

1-3-4-5-6-7-8-9 Provincial ace pigeon ybs Province Antwerp heavy middle distance.

 

Historical ace bird competition on the 7 national races ybs in 2013.

The only year with 7 national races for ybs ever.

1-2-9 Best Young Bird on 7 national races on National level. 2013

1-2-4-5 Best Young Bird on 7 national races on Provincial level. 2013

1-3-10-13 Best Young Bird on 7 national races PIPA Ranking. 2013

Jedyna hodowla z większą ilością ptaków niż 2 oceniona 7/7 w szczeblu krajowym.

29 ptaków z oceną 7/7, zaczętym z 18,000+ ptakami na pierwszym Bourges national.

Wyścig The “CLEAN UP” z Provincial Gien w 2014

70,19% w 1/3

40,38% w 10%

32,69% w 5%

21 gołębi w top 100 Provincial against 6,446 ybs

Union Antwerpen 1,356 ptaków.

1-3-4-6-8-11-12-13-14-16-17-18-19-21-24-25-26-31-32-33-36-37-41-42-48-49- 50-54-57-67-75-76-79-81-86-86-111-121-127-133-... 73/104

Provinciaal 6,446 ptaków

1-4-5-12-17-22-24-25-26-33-34-38-41-52-58-63-68-84-85-88-97-112-139-140-66- 172-175-188-202-240-288-290-304-308-332-332-413-473-505-544-599-636-... 73/104

Jelle Roziers jesienią 2017 spędził popołudnie z David’em i Anna Clausing w jego nowym domu przy Spring Hill na Florydzie. Mimo znacznej różnicy wieku, warto zauważyć, że rodzina Houben odegrała znaczącą role w życiu obu mężczyzn. Ponadto, geny gołębi wyścigowych Houbenów również miały ogromny wkład i wciąż mają w obu hodowlach. Jestem pewny, że ta dwójka wspaniałych hodowców będzie miała wiele historii i doświadczeń ze spotkań z Jeff`em, Luc`iem i Nadi`a Houben. David Clausing po raz pierwszy odwiedził Jeffa Houben i jego rodzinę w 1993, natomiast jego ostatnia wizyta miała miejsce 2001. Jelle zadzwonił pierwszy raz do Jeffa w 1997, kiedy miał zaledwie 14 lat. Już wtedy pewne było, że ich drogi się przetną. To zdjęcie przedstawia Jelle, Davida i Anne w domu Houben`ów, dwadzieścia lat po pierwszym telefonie Jelle. David stworzył jedną z najlepszych rodzin do Internacjonalnego Gołębiodromu na Œwieciem, bazującą na podstawie genów gołębi Houben`a. Warto wspomnieć, że „Never Say Die” Clausinga wygrało wyścig „Sun City Milion Dollar Race” w 2003, a „Queen L” Jellego urodziła się w 2004, a już w 2005 została sparowana z wyjątkowymi gołebiami Houbena, w tym „Pinocchio” i „Rivaldo”. Wierzę, że spotkanie i współpraca tych dwóch niezwykłych hodowców była nieunikniona.

Isaac Carillio na ostatniej wizycie w domu Jellego Roziera. Izaak wie że jakość jest najważniejsza zarówno jeśli chodzi o hodowanie ptaków jak i ludzi z którymi się trzymasz.

Im więcej wiedzy zdobywałem i rozmawiałem z hodowcami na całym świecie tym bardziej fascynowało mnie, że każdy, bez wyjątku uwielbiał linię „Queen L” tak samo jak uwielbiali zaangażowanie Jelle w dążeniu do perfekcji, jego bezgranicznej uczciwości i oddanie, otwartości na nowe metody, zdolność do przyjęcia nowego podejścia, jego pokorę, ale przede wszystkim jego całkowite poświęcenie rodzinie. Jelle jak wszyscy stwierdzili jest „Real deal”, cudownie szczery, rodzinny młody człowiek, który jednak w sprawie gołębi jest typem „starej duszy”. Żadnej nadętości, żadnego szpanowania, żadnego przechwalania się, po prostu przyzwoity młody człowiek na najwyższym światowym poziomie w najbardziej konkurencyjnych wyścigach gołębi.

Tony Melucci 25 stycznia 2018

Skorzystałem z okazji żeby zadzwonić do Tony`ego na Florydzie i byłem zachwycony rozmową jako, że nie widzieliśmy się od jesieni 1995. W 1993 Tony wyjechał do Toronto aby przekazać kilka rzeczy związanych z ptakami na aukcję charytatywną - “Toronto Sick Kids Charity Auction “ dlatego opłaciłem dla niego pokój w pięciogwiazdkowym Hotelu Hilton w Toronto. Dzięki hojności jego, a także innych amerykańskich hodowców (Horst Hackmer, Bob Kinney i innych) udało się zebrać dla szpitala całą potrzebną sumę. Tony jest słusznie w wielu kręgach nazywany “The Chairman of The Board”. Jest dziewięćdziesiąt letnim dżentelmenem, nadal szanowanym w całej Europie przez ludzi uznawanych za „Najlepszych z Najlepszych”. Sam mam wielki respekt do pana Tony`ego Melucci i dlatego zadzwoniłem do niego żeby zasięgnąć opinii na temat młodego hodowcy Jelle Roziers. Tony zna się zarówno na gołębiach jak i na ludziach dlatego warto wziąć pod uwagę co ma do powiedzenia:

„Bez wątpienia Jelle jest gwiazdą,… młody rodzinny człowiek ze świetlaną przyszłością… będzie gwiazdą, która rozświetli niebo na bardzo długo. Jego przyszłość, jak mi się wydaje będzie świetna i pewnego dnia zajmie miejsce pomiędzy najlepszymi w tym sporcie. Jestem zachwycony, że go znam i mogę go nazwać przyjacielem. Jelle jest ciepłym, życzliwym i wybitnym młodym mężczyzną. Pomimo młodego wieku jego wiedza na temat ptaków oparta jest na tradycji żeby z powodzeniem mogły rywalizować na narodowych wyścigach, ale ponad to dostrzega co wyróżnia wybitne gołębie wyścigowe i jak upowszechnić te cechy w kolejnych pokoleniach. Nie ma wątpliwości że „Queen L” Jelle`go jest matką rodu , który znacząco wpłynie na każdego hodowcę, który będzie miał na tyle szczęścia żeby pozyskać potomków tej wyjątkowej gołębicy. Krzyżówka tego unikatowego pakietu genów z genami z hodowli Houbena była inspirującym krokiem naprzód i wierzę , że odciśnie piętno na przyszłości naszego sportu” – wypowiedź Tony`ego Melucci.

Tony Melucci i Jelle Roziers podczas jego wizyty w Belgii w 2013. Jelle nauczył się wiele od Tonyego. Jelle uczy się całe życie i uważnie słucha, zawsze zainteresowany nowymi metodami, które z powodzeniem może zastosować w Belgii.

Bill Weima odwiedza Jellego Roziers w 2017 roku otwierające oczy doświadczenie!

Wizyta Kanadyjczyka – Billa Weima u Jellego Roziera otworzyła mu oczy. W 2018 Bill przyjechał jeszcze raz aby na własne oczy zobaczyć wyścigi krajowe.

Bill Weima, Guelph, Ontario Kanada

„Każdy kto śledzi sukces Jelle Roziers w Belgii i Geerta Kolvenbaga tutaj w Ameryce Północnej dostrzega znaczenie rodziny „Queen L”.

W kwietniu spędziłem w Belgii tydzień z Jelle Roziers. To prawdziwa gratka odwiedzić Jelle i pomóc mu przy jego wspaniałej rodzinie gołębi. Byłem co najmniej pod wrażeniem. W tym roku Jelle miał niesamowity sezon, wygrywając pierwszy narodowy wyścig z 38 000 młodych ptaków w wydaniu obejmującym ptaki roczne i starsze, w sumie ich liczba wyniosła 52 000. Gołąb Jellego „Gust” był najszybszy z nich wszystkich! Czy dało się osiągnąć więcej? Oczywiście, że tak i Jelle zrobił to wygrywając także wyścig NATIONAL ACE YOUNG BIRD OF ALL BELGIUM wygrał tym razem inny jego ptak od tego czasu nazywany „New Queen L”.

Szczęśliwie byłem akurat w posiadaniu brata New Queen L, był to prezent od Jelle pochodzący, tak samo jak Brother Jolie L, którego kupiłem, na finale sezonu PIPA.

Co za szczęście! Rodzony brat narodowego mistrza młodych ptaków w Belgii.

Teraz porozmawiamy o naszym super 770. Jest to najszybsza gołębica latająca w Silvercreek. Jest fantastycznym okazem jak jej ojciec.

GIGI także jest prezentem, jednak od naszego dobrego znajomego Greeta Kolvenbag. Jest ona jedną z 3 sławnych sióstr, które są córkami samca Jolie L i Queen L. Geert miał tez znakomity rok jeśli chodzi Internacjonalny Gołębiodrom, a źródłem jego sukcesu był właśnie Jolie L i jej dzieci. „… GIGI jest też matką naszej 884, która in turn bred the 4th place bird in the recent AU convention race co napawa nie niesłychaną radością.” – Billa Weima

GIGI wyhodowana przez Geerta Kolvenbaga, jej właścicielem jest Bill Weima.

 

770 wyhodowana i latająca dla Bila Weima. Jest ona rekordzisktą Silvercreek Loft.

 

Sam Younan, Chicago, USA

Sam Younan prawdopodobnie jest pierwszym hodowcą w USA, który kupił gołębie Jelle Roziers. Przegrana nie jest mu obca, ale gołębie Roziersa są klasą samą w sobie.

Sam Younan „to niesamowite że w USA do tej pory sprzedano zaledwie kilka gołębi Roziers skoro tak dobrze się spisują”. Gutierrez w Nowym Meksyku zakupił ptaka i jeszcze w pierwszym roku wyhodował gołębia, który zapunktował 3 razy w Windy City.

Sam z sukcesem skrzyżował je z HVR i powiedział że Greet także tak zrobil.

HVR

„Kupiłem 3 ptaki od Jellego Rosiera w 2010.

W 2011 wyhodowałem 3 młode ptaki ze specjalnej rasy nazwanej „Windy City 357 miles to me”. Mając 3 ptaki od Jellego w drużynie, dwa z nich były moim pierwszym wyborem, którymi zdobyłem 1 i 9 miejsce.

Orginalny samiec Jellego Roziera nazwany „Gypsy King” zakupiony w 2010 roku przez Sama Younana z Chicago. Jest on wnukiem Queen L. „Gypsy King” w wieku 8 lat spłodził fantastyczne potomstwo, które zwyciężyło 2 HALL OF FAME i 9 Chicago Compine Champions.

Juan Gomez, Los Angeles, USA

„…Bardzo cieszy mnie informacja, że piszesz artykuł o Jelle, zasługuje on na wszystko co osiągnął w tak krótkim czasie. Jest na szczycie jako mistrz Young Bird!

Po raz pierwszy spotkałem Jellego w 2012 na konwencie U, który odbywał się w Los Angeles. Natychmiast się zaprzyjaźniliśmy i zdecydowaliśmy się razem wziąć udział w Internacjonalnym Gołębiodromie. W konwencie brało też udział kilku przedstawicieli międzynarodowego OLR z Meksyku.

Jelle zgodził się wystawić kilka młodych ptaków w wyścigów, a mianowicie samca Belg 12-6301275 "Sunny Wall”, wnuka “Queen L” i syna “Sunny Queen”. Jest ona matką “Seven”, najlepszego dla Jellego młodego ptaka w siedmiu narodowych wyścigach 2013 roku.

"Sunny Wall” przyczynił się do wyhodowania zwycięzcy światowych międzynarodowych wyścigów na 350 mil, a także półfinałach na 300 mil.

Sunny Wall jest dziadkiem 14 Skyline 140, który wygrał dla mnie wyścig “Coast to Coast” i nagrodę 30,000$, startując pośród 2058 ptaków ze 112 gołębników.

Gołębie Jellego znakomicie sprawdzają się na wyścigach młodych ptaków od 300 do 400 mil, co udowodniły te, które ja posiadam, jak i inne wyhodowane przez niego.

Jelle jest tak oddanym hodowcą gołębi pocztowych, jakiego tylko da się znaleźć. Jego dbałość o każdy szczegół jest niezrównana i ciągle dąży do tego, żeby być najlepszym. Jego nieugięty charakter i uczciwość sprawiają, że zawsze można liczyć na jego radę, a na dodatek zawsze będzie chętny aby podzielić się swoją wiedzą dotyczącą gołębi.” – Wypowiedź Juana Gomeza

Roland Gutierrez z Ledet & Gutierrez, USA

“… Jako Ledet & Gutierrez zakupiliśmy pierwszą parę gołębi od Jellego, tego samego roku kiedy odwiedziliśmy go i jego ojca podczas wycieczki do Europy w lipcu 2012.
Zazwyczaj kupujemy je bezpośrednio, ale mamy też kilka ptaków z PIPA (takich jak "Alabama", który jest kolegą z gniazda "Oklahomy")

Rzeczywistość przerosła moje oczekiwania i jest po prostu wspaniale. Mamy potomstwo “Queen L”. Tak naprawdę mamy głównie jego oryginalną linię (“Queen L”, “Eleanor”, “005”, krzyżówkę “Jessic’i” i “Houben’a”). Jelle jest uczciwym, prawdomównym, pracowitym człowiekiem i nieustannie chce się uczyć .~ wypowiedź Roland’a Gutierrez

Dean Ledet, of Ledet & Gutierrez, USA

“… Kupiliśmy 99% gołębi Rozier’a, bezpośrednio od niego. Jego gołębie są świetne odkąd je kupiliśmy, wygrywaliśmy lub zajmowaliśmy wysokie miejsca w zawodach. To wspaniałe gołębie pocztowe. … mamy głównie te z linii “Queen L”. Syna “Oklahom’y” i jego jedyne rodzeństwo “Alabame”. Syna “Wall Street”. I wiele innych wyśmienitych ptaków… Gołębie Jellego sprawdzają się znakomicie do przekazywania genów, tak samo jak ich potomstwo. Jelle jest dobrym przyjacielem, uczciwym i dobrym człowiekiem. … Dobry koleś!” – Wypowiedź Deana Ledeta

Kolvenbag z synem, USA

Z przyjazdem „Jolie L” w mojej małej hodowli nastąpiła prawdziwa rewolucja.

 

Geert Kolvenbag i syn

“Kupiłem moje 3 pierwsze gołębie Roziers’a w 2011 na aukcji na Florydzie. Nadal mam jednego z nich “The King of Kennett” (brata the “King of Belgium”), który jest wnukiem “Shinji San” i “Queen L”. Część historii zdobycia ptaków Roziers’a jest opisana w artykule opublikowanym w RPD pod tytułem “The Story of Three Sisters”. Tytułowe “Three Sisters” są dziećmi “Blauwe Jelle” i “Jolie L” co oznacza, że “Queen L” pojawia się w ich rodowodach aż czterokrotnie. Każda z sióstr wydała na świat przynajmniej jednego zwycięzcę, w pierwszym roku hodowli, w trzech różnych gołębnikach. (Billa Weima, Johna Gittiereza i Kolvenbag&Son)

Posiadam 5 ptaków pochodzących bezpośrednio od Jelle’go; “King of Kennett”, którego kupiłem na Florydzie, “Jolie L” i “Balauwe Jelle”, także zakupione od Jellego, “Tulsa” została natomiast zakupiona na Konwencie AU, a “Jupiler” jest rocznym ptakiem, którego dostaliśmy tej zimy od Jellego. Biorę udział tylko w zawodach OLR, nie jestem w stanie rywalizować z mojego domu, z powodu obowiązujących ograniczeń sąsiedzkich. Na dowód załączam poniżej wyniki OLR z 2017 roku. Jednym z osiągnięć, z którego jestem bardzo dumny, jest zajęcie 41 miejsca w finałach wyścigu MDPR na 336 mil, z zaledwie 43 ptakami spośród 2161 wysłanymi przez “King of Blues”. Ten ptak wrócił w półmroku podczas burzy, jest bardzo mądry i ma dużo charakteru. W pierwszym roku jego hodowli spłodził mi zwycięzcę wyścigu na 350 mil.

Wspaniały, uczciwy i bezpośredni człowiek, ciągle się uczy, podczas swojej wizyty u mnie sprawdzał jakie suplementy podaję moim ptakom, ale też podzielił się swoimi metodami. Jest bardzo komunikatywny. To świetny hodowca! “ - Wypowiedź Geerta Kolvenbaga

 

Wyniki ORL w 2017 uzyskane przez Kolvenbag&Son

“Pośród 49 zdobytych miejsc, 10% było zwycięskich, a 48 zdobyli potomkowie “Queen L”. 46 z nich pochodzi też od “Jolie L”.

Wraz z pojawieniem się “Jolie L”, zmiany miały miejsce w moim małym gołębniku. “The Three Sisters”, wszystkie trzy, wydały na świat młode ptaki, które wygrywały już w pierwszym roku hodowli.

Postanowiłem więc skoncentrować swój plan budowy gołębnika wokół “Jolie L”. Wszystkie jej dzieci dzieci i wnuki, które miałem umieściłem w gołębniku rozrodczym. Następnie sztywno trzymałem się moich zasad:

• rozmnażaj je jak najbardziej się da
• wystawiaj wszystkie w wyścigach
• wystawiaj je do kiedy będzie to możliwe
• wybieraj surowo

Nie mam miejsca, aby trzymać zbędne wyhodowane gołębie do sprzedaży. Jestem skupiony tylko na hodowli skoncentrowanej na wyniki w OLR. Decyzja żeby skupić się na Jolie L była dobra. W 2018 roku miałem z 18 par udało mi się uzyskać 6 dzieci i 9 wnuków.

Kiedy przykładałem szczególną uwagę do mtDNA przy dobieraniu par, zauważyłem, że to na chromosomie X leży czynnik sukcesu, który odgrywa znaczną rolę w hodowaniu szybkich gołębi pocztowych.

Innymi słowy, Jolie L przechodzi najśmielsze oczekiwania! Myślę, że ptaki z linii “Queen L” są mądre i zdolne do utrzymania idealnego stanu zdrowia, łatwiej niż inne przeciętne gołębie. Myślę, że to dwa kluczowe czynniki ich zwycięstw w ORL.” ~ Wypowiedź Geerta Kolvenbaga

Wg, GDZIE Kolvenbag&sohn zdobyli poz 1 przeciwko 13 826 wstępnie zgłoszonym gołębiom, a pula sięgała 2,700,000$.

Kolvenbag & Son kultywuje linię „Queen L” pochodzącą od Jellego Roziersa i to ona uplasowuje ich na szczycie.

Norman Pottinger, Artic Loft, Yellowknife NWT, Kanada

“W 2012 kupiłem pierwszego gołębia , samiczkę wyhodowanego przez P&J Roziers Belg 2010 6024129 , którą dodałem do samca Janssen zakupionego od Freda Goodchilda, młogego z nich wysłałem do Edmonton Classic “One Loft Race” i w 2013, ta młoda samiczka o nr 2013 1301 z lotu finałowego zdobyła pierwszą lokatę. Natomiast brat z gniazda tej 1301 został dziakiem 1 asa ogólnej klasyfikacji Edmonton Classic “One Loft Race” w 2016.”

- Wypowiedź Norma Pottingera

David Hunter, Australia

“Poniżej znajdują się 3 zdjęcia gołębi wywodzących się z Roziersa. Pierwszy zdobył 1konk club, drugi gołąb BCH był jako 6 ty ; lot Cobar 700km; jedynie 17 gołębi wrócił tego dnia. Trzeca niebieska samica BBH zdobyła z tego lotu poz 10, ale z innego lotu 400 miles poz 9th

- Wypowiedź Devida Hunter

John Shore, Australia

“... Wysłałem zdjęcie gołębia zwanego Penny Lane, który wygrał sporo pieniędzy, tutaj, w Australii w 2016 (30 000$), który pochodzi bezpośrednio od gołębia Jellego, którego kupiliśmy w 2014.

Sparowaliśmy samca Jellego z jedną z naszych najlepszych linii, nazywaną przez nas “The Fine Blend”, które są linią Houbenów/Gabby. Para ta miała w tym roku 6 młodych, z których jeden był na szczycie spośród 2 000 ptaków, inny 15 w federacji, natomiast trzeci z nich, był 10 z federacji na 300 mil. Wysiłek samiczki “Penny Lanes” wyróżnia nie tylko wygrane pieniądze, ale także fakt, że miała najdalszy kilometraż; tak właściwie, musiała ona lecieć do końca jakieś 60 km, tylko po to, aby wygrać o 27 sekund, jednocześnie musiała przefrunąć nad wodą, żeby uzyskać ten czas, w innym wypadku byłaby daleko w tyle, podążając wzdłuż linii brzegowej.

Pierwszy raz usłyszałem o Roziers’ach kiedy zakupiłem parę ptaków od Luca Houbena w 2012, jeden z gołębi pochodził od Lucka z „Comosa”, syna “Young Arties”, który był sparowany z córką “Queen L”. Było to czyste szczęście, ponieważ zawsze próbowaliśmy coś nabyć, i chcieliśmy mieć coś blisko “Young Arties”.

Nazwaliśmy go “Di Vinci”, którego to potomstwo odniosło natychmiastowy sukces wygrywając pierwsze wyścigi młodzików przeciwko bardzo dobrej konkurencji. Jego dzieci także wydawały dalej bardzo dobre pokolenia, dość szybko zorientowaliśmy się, że ptaki Roziers’a dodają coś dobrego do ptaków Houbena, a kiedy zbadaliśmy więcej referencji, to już na pewno wiedzieliśmy, że musimy sprowadzić ich geny do Australii… “ ~ Wypowiedź John’a Shore

Współpraca z Jelle była przyjemnością i fantastycznie było go niedawno gościć w naszym domu.

Minvielle, USA

“Poznałem Jellego Roziersa kilka lat temu. Odwiedziłem go w Belgii i byłem w jego domu, żeby zobaczyć zarówno jego hodowlę jak i loty. Widzieliśmy się również kiedy przyjechał do Stanów. Jelle jest bardzo przyziemnym indywiduum. Jego sukces nie uderzył mu do głowy. Jest bardzo zrównoważonym gościem, ze wspaniałym poczuciem humoru i bardzo go za to lubię, lubię czas spędzony z nim i z dumą mogę go nazwać przyjacielem. Mogę powiedzieć że jest myślicielem i na pewno ciężko pracuje przy ptakach. W 2017, kiedy odwiedziłem go w Belgii, zakupiłem parę młodych ptaków od dobrej młodej pary z jego rozpłodu. Około dwóch tygodni temu otrzymałem te dwa ptaki które to po jakimś czasie bardzo się zmieniły, pomimo transportu wyglądają kapitalnie. Jestem z nich bardzo zadowolony. Byłem pod ogromnym wrażeniem jego ptaków, kiedy odwiedziłem go w lutym 2017, pokazał mi wtedy sporą liczbę ptaków z rozpłodu. W czasie mojego pobytu u niego zobaczyłem najlepsze ptaki jakie widziałem w Belgii od kilku lat. Nie ma wątpliwości że odnosi on w wyścigach wielkie sukcesy, gdy ma aż taką jakość, której w Belgii nie widzi się w takim „skupieniu” ...” ~ Wypowiedź Ed’a Minivielle

 

Amerykańska flaga wystawiona na honorowym miejscu w domu Jelle’go w Belgii. Flaga ta faktycznie była zawieszona nad Kapitolem Stanów Zjednoczonych i była prezentem dla Jelle’go Roziers od amerykańskiego dziennikarza gołębiarskiego i przyjaciela Drew Lesofsa.

Jelle Roziers odwiedza USA regularnie, bodajże od 2011. Uczęszcza on w Amerykańskich Konwentach oraz odwiedza też mniejsze lub większe hodowle.. Zawsze szuka możliwych ulepszeń i wiedzy, którą można znaleźć wszędzie, tylko patrząc, a co ważniejsze słuchając. Jelle kocha Amerykę i Amerykanów, a Amerykańskiej fladze oddał honorowe miejsce w domu. Wyżej wymieniona flaga faktycznie unosiła się nad Kapitolem Stanów Zjednoczonych, na życzenie pani senator Lisy Murkowskiej, w celu upamiętnienia jej przyjaźni z Jellem Roziersem i Drewem Lefoskim.

Jest wielu utalentowanych hodowców, którzy mają gołębie Roziers’a i powinni być wymienieni w artykule, ale wymagałoby to napisania książki. Na myśl przychodzi mi kilku - Michael Steele z Wielkiej Brytanii, Marek Trazaska z Polski, Gero & Evelin Dijk z Holandii, Peter Rembregts z Holandii, Peter Alisher z Niemiec, Peral Javier z Hiszpani, Eric Alvarez z USA, Richard Pearrino z USA, Andy Laranzakis z USA, John Marles z USA. Wszyscy wyżej wspomniani hodowcy są zaciekłymi konkurentami, zawsze dążącymi do zwiększenia swoich szans na wygraną, do czego wykorzystywali geny “Queen L”, aby co tydzień plasować się na szczytach rankingów.

Sierpień 2017 Roziers-Xiang, Itegem, Belgia pierwsze Narodowe Bourges, zemsta smakuje najlepiej na zimno. W 2016 partnerstwo Roziers-Xiang straciło tytuł mistrzów przegrywając o 13 sekund, a w 2017 zajęli pierwsze miejsce w Narodowych Zawodach w Bourges przeciwko 38 455 ptakom. Ich zwycięzca “Gust” był wtedy w rzeczywistości najszybszym z 59 243 gołębi.

Zdjęcie powyżej przedstawia Jelle’go Roziers’a z synem, po lewej znajduje się jego partner pan Xiang (Roziers-Xiang), a po prawej członek rodziny Luc Houben. Cieszą się oni niesamowitym zwycięstwem w Bourges w 2017 roku przeciwko 38 455 ptakom, a w rzeczywistości 59 243 pokonanym przez ich gołębia “Gust”.

Kończę ten artykuł najważniejszym zdjęciem ze wszystkich. Jelle Roziers to człowiek, który stworzył światowej klasy rodzinę gołębi pocztowych, oraz pokazał swoją postawą człowieka, który poświęca czas na ciężką pracę, aby utrzymać szczęśliwą rodzinę ze „światowej klasy matką, ojcem oraz trójką kochanych dzieci!” Jelle w moich oczach jesteś prawdziwym mistrzem!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

| Zasady współpracy | Reklama | Regulamin | Kontakt |

Wszelkie prawa dotyczące kopiowania i rozprowadzania materiałów zawartych w serwisie DOBRYLOT.pl bez zgody właściciela ZABRONIONE

COPYRIGHT 2004-2012 © DobryLot.pl
Projekt i wykonanie: www.4PROJEKT.pl